Tuesday, March 10, 2009

We are moving (Part V): First breakfast in the new home: (Are we on holiday?)


O kadar yorulduk ki,
Gunlerden Cumartesi,
Eve yigdigimiz esyalari o tarafa bu tarafa hislica yerlestirip, detayli duzenlemeleri sonra yapariz dedik, once bi kahvalti yapalim di mi?
Bizim bu kahvaltilar meshur, en sevdigimiz ogun kahvalti, gerci kendisi bi tur bruncha donustu zaman icerisinde,
E bi yeni evde de cayini kaynattin mi ev daha mi guzellesiyor nedir?
Conservatory’e hazirladik kahvaltiyi,
Bahceyi de actik,
Caylarimizi bahcede icecegiz,
Kemal bahceden bu tarafa gelmiyor artik,
En cok onun icin seviniyorum,
Zaten uzerimizde yorgunlugumuzu bile bastiran bi huzur:)
Birden bu evin bize neyi cagristirdigini bulduk,
Yazlik, yani tatil,
Mustakil, bahce falan, okulda gorunmuyor pencereden,
Tabi bu havadan cabuk kurtulmak gerek,
Yapacak o kadar cok is var ki,

3 comments:

Işıl said...

Afiyet olsuuun:))
Ayy cok seviniyorum evin ozelliklerini okudukca sizin adiniza!
Hayir bir de eski evinize bile kucuk diyorsun ya, benim burdaki kutucuk kumes gibi gelir sana herhalde!
O degil de siz Turkiye standartlarinin da bayagi ustune ciktiniz gibi gorunuyor Aysegulcum, boyle bahceler, conservatory'ler filan!
Keyfini surun doya doya vallahi. Ohh bahar da geliyor ki tadindan yenmez bahcenin, degil mi?:)))
Tekrar gule gule oturun..
Bir de gercekten fotograf bekliyorum bak, merak ediyorum burada!

Aysegul said...

Isilcim cok sagol. Gerci benim bunlari yazdigimin uzerinden gecti baya, simdi gene ders pesine dustum, ama guzel oldu gercekten tasinmamiz. Bi rahatlama geldi hepimize. diger tarafta mutfak salon bir arada, ayni yerde hem Kemal oynuyor hem ders calsiyoruz, hem televizyon seyrediliyor falan bunaliyorduk bazen. Bu arada tabi standartlarimizin ustunde bu ev. ilk evimiz haric simdiye kadar hep minnacik evlerde oturduk biz de. Tabi biraz da krizden faydalandik. yoksa bizim butce yetmezdi buraya:) Yazin hem tez yazip hem keyfini cikaracagiz insallah. Ama sen de gelebilsen bi ara ne iyi olur. Arkadaslarla paylasinca tadi cikiyor boyle seylerin.

Işıl said...

Bayildim fotograflarini da gorunce evin, muhtesem gercekten:)))) Hafiften kiskanmadim dersem yalan olur tabii, ama sevinc kiskancliga galip geliyor, o ayri:)
Gercekten de cok onemli insanin kendi basini dinleyebilecegi ayri mekanlarin da olmasi evin icinde, ozellikle tez yazarken. Mutfak ve salonun ayrilmasi da cok muhim tabii, bize ters geliyor aksi turlusu degil mi?
Bu arada sen bu seri isini iyi tutturdun bence Aysegulcum, arada boyle yeni denemelere girismende fayda var!
Ben takipteyim blogunu her zamanki gibi:))
Opuyorum seni, cok cok sevgiler!

Rana bu kadar:))

Kemal de bu kadar!