Rana dogali bugun bir ay oldu. Son bir ayimiz dolu dolu kendisiyle gecti. Cok sirin bi kiz. Gerci ben kendisine hala zaman zaman 'oglum' diyorum dil aliskanligiyla ama alisicam artik. Baya gazli bir bebek, gunumuzun buyuk kismi kucuk hanimin emmesi ve gazinin cikarilmasiyla geciyor, geri kalan zaman bez degistirme, banyo, uyutma vs. Bu kadar agir mesaili baska bir is oldugunu sanmiyorum. Gunduzleri az uyuyor, geceleri de bi gece iyi bi gece kotu henuz bi duzen oturtamadik. Herseye ragmen Kemal'e gore daha az zorlaniyorum Rana'da. Yorgunluk var ama stres cok az. Onun yerine onun bu hallerinin keyfini cikarmaya calisiyorum, cok masum, cok anneye bagimli daha, bebek kokusunu icime cekiyorum iyice. Gunbegun buyuyor, yuzu aciliyor, hatlari belirginlesiyor, guzel bi kiz olacak gibi. Bize surprizi ise gozleri galiba. Basta sut mavisi zamanla kahveye doner diye dusunduk ama kizimizin gozleri aciliyor gitgide, ne renk oldugunu cozmek zor gibi gerci, yesil-ela-gri gibi bir renk. Bakalim boyle kalacak mi? Bugun bir ay muayenimiz vardi, tartildik, muayene olduk, asi olduk vs. Cok sukur hersey yolunda.
