Saturday, March 25, 2006

Kemal'in Doğumu(2)

Kemal doğduğunda yüzü yaşlı bir insanınkine benziyordu. Zaten öyle olurmuş. Ama dedikleri gibi gözleri kapalı falan değildi. Hatta fazlasıyla açıktı. Devamlı etrafına bakıyordu. Yeni mekanını, dünyayı tanımaya çalışıyordu herhalde. Babası hayran hayran onu seydererken iki defa hapşırdı. Sonra gülmemize kızdı galiba -ki kaşlarını çattı. Ciddiydi.. Sonra emzirmem için yanıma getirdiler. Çoğu bebek ilk emmede acemilik çeekermiş, Kemal için öyle olmadı, hatta 'amma geç kaldınız, onca yoldan geldim, karnım zil çalıyor' der gibi iştahlıydı. O an, yani ilk emzirme anında, aramızda derin bir bağ kurulduğunu hissettim. Kendimden daha fazla değer verdiğim bir küçük insan. Oğlum..

Rana bu kadar:))

Kemal de bu kadar!